Τα Ζώα Είναι Και Αυτά Μητέρες.

"Όλες οι επιχειρήσεις γαλακτοκομικών, συμπεριλαμβανομένων των βιολογικών, υπάρχουν αποκλειστικά κάνοντας σε εκατομμύρια ανυπεράσπιστα θηλυκά, 
το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει κάποιος σε μια μητέρα."

~  Το Γάλα Προέρχεται Από Μια Μητέρα Που Θρηνεί, Καταφύγιο Peaceful Prairie.

Κάθε χρόνο το Μάιο μήνα, η άφιξη της Γιορτής της Μητέρας σηματοδοτεί μια ευκαιρία να αναλογιστούμε όχι μόνο την αγάπη των δικών μας μητέρων, αλλά την ουσία της μητρότητας, και τι σημαίνει για εμάς και τον πολιτισμό μας. Αλλά καθώς δίνουμε κάρτες, λουλούδια, δώρα και ποιηματάκια στις γυναίκες της ζωής μας, που μας νοιάστηκαν και μας ανάθρεψαν, παραβλέπουμε ίσως την ευκαιρία να κοιτάξουμε πιο έντιμα την υποκρισία της κοινωνίας μας, όταν πρόκειται για την ίδια βαθιά σχέση ανάμεσα στα μέλη άλλων ειδών.

Είναι αδύνατο να απομονώσουμε τη χρησιμοποίηση των ζώων από εμάς ως οικονομικές πηγές, από την εκμετάλλευση των αναπαραγωγικών τους συστημάτων. Εξάλλου, δε θα υπήρχαν βιομηχανίες ζώων (είτε μικρής είτε μεγάλης κλίμακας), χωρίς την επαναλαμβανόμενη γονιμοποίηση και γέννηση. Όταν τα "οικόσιτα" ζώα γίνονται μητέρες, τα παιδιά τους ανήκουν σε κάποιον άλλο, και όχι μόνο απομακρύνονται σχεδόν πάντα από τα μικρά τους λίγο μετά τη γέννα, αλλά δεν έχουν καμία εξουσία στο μέλλον που τα παιδιά τους θα εξαναγκαστούν να υφίστανται.

Για εκείνους που βλέπουν τη Γιορτή της Μητέρας ως μια σημαντική ευκαιρία για εκμάθηση, συγκεντρώσαμε μερικά αποσπάσματα από άρθρα που απεικονίζουν την πραγματικότητα της μητρότητας στη βιομηχανία ζώων, για να βοηθήσει να εμπνεύσετε και άλλους να αγκαλιάσουν το βιγκανισμό στις ζωές τους.

Το Μητρικό Γάλα.

Οι άνθρωποι είναι μακριά από τα ζώα, για να βιώσουν τη βαθιά σύνδεση μεταξύ μητέρας και παιδιού. Στην πραγματικότητα, αυτή μπορεί να είναι μία από τις σημαντικότερες εμπειρίες που είναι παγκόσμια: δε γνωρίζει σύνορα μεταξύ των χωρών, ούτε όρια μεταξύ των ειδών. Και όμως, κατά κάποιο τρόπο, προσπαθούμε να καταπιέζουμε την επίγνωσή μας σε αυτό τον σημαντικότατο δεσμό, όταν περιλαμβάνει άτομα που είναι διαφορετικά από εμάς, ειδικά όταν αναγνωρίζουμε ότι αυτό το γεγονός θα απαιτούσε από εμάς να κάνουμε μια αλλαγή στη δική μας συμπεριφορά, όπως το να εξαλείψουμε την εξάρτησή μας από προϊόντα εκτροφής ζώων.

Τα Εξαφανισμένα Παιδιά, 
Που Δε Θα Δείτε Στα Κουτιά 
Του Γάλακτος.

Οι ζωές τους φαίνονταν να αποτελούνται από το "περίμενε". Περιμένοντας να φάνε, περιμένοντας να γεννήσουν, περιμένοντας να τους πάρουν τα παιδιά τους, περιμένοντας να στερέψουν τα σώματά τους από γάλα που μάταια παρήγαγαν για τα εξαφανισμένα τους μοσχαράκια. Γνώριζαν αυτές τις ρουτίνες, αλλά αναρωτιέμαι αν γνώριζαν ότι όλο το "περίμενε" τις οδηγούσε μόνο σε έναν πρόωρο θάνατο. Αν κάθε κουτί γάλα, συσκευασία τυριού, κρέμας και γιαουρτιού έλεγε την αληθινή ιστορία αυτών των αγελάδων, την απώλεια των παιδιών τους και το αιματηρό τέλος που αυτές και τα μοσχαράκια τους τελικά συναντούν... θα εξακολουθούσε το ευρύτερο κοινό να παραβλέπει;

Mariolana: 
Μαθήματα Ζωής Από Μία Κατσίκα.

Μια μέρα η Mariolana κούνησε την ουρά της με το χαρακτηριστικό τρόπο μιας κατσίκας σε ωορρηξία. Παρόλο που δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο το σώμα της θα το άντεχε, το να μείνει έγκυος ήταν ο μόνος τρόπος του να μην εκτελεστεί. Ήταν η μόνη της ελπίδα να "πληρώσει" εν αγνοία της για άλλους έξι μήνες ζωής. Όταν είπα στην γυναίκα που με φιλοξενούσε, ότι ήμουν σίγουρος πως η Mariolana ήταν έγκυος τη μέρα που είδα να κουνάει την ουρά της χαρακτηριστικά, μου είπε ότι ήταν απίθανο... αλλά θα βλέπαμε. Μετά το τέλος της περιόδου ζευγαρώματος, ο κτηνίατρος ήρθε και διαπίστωσε αυτό για το οποίο ήμουν σίγουρος, ότι ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, η Mariolana είχε συλλάβει, το τελευταίο της παιδί το πιθανότερο. Επειδή προσπάθησε τόσο πολύ με την τελευταία της εγκυμοσύνη τον προηγούμενο χρόνο, ήταν άγνωστο τι θα σήμαινε αυτό για εκείνη, αλλά η Μαριολάνα και εγώ γνωρίζαμε ότι ήταν ακόμα γεμάτη ζωή. Αν τελείωναν τα χρόνια των εγκυμοσύνων της και μπορούσε απλά να συνεχίσει να υπάρχει...

Η Σχέση Μίας Κότας Με Τα Αυγά Της.

"Όταν πήγα πάλι έξω βρήκα τη μαύρη κότα στη λεβάντα, σε έξαλλη κατάσταση, φωνάζοντας τις άλλες φίλες της, κάποιες εκ των οποίων έτρεξαν να τη βοηθήσουν καθώς συνέχιζε να ψάχνει τα αυγά της. Προσπάθησα να βάλω στην άκρη την ενοχή μου και να συνεχίσω τη μέρα μου. Όμως όταν επιστρέψαμε για να φάμε, ώρες αργότερα, ήταν ακόμα εκεί κινούμενη αργά μέσα και έξω από τη λεβάντα και μουρμουρίζοντας στον εαυτό της καθώς έψαχνε μάταια".

Τι Συμβαίνει Με Τα Αυγά "Αυλής".

Είναι εύκολο να σκεφτούμε ως έννοια τη σχέση, ως μια σχέση συμβίωσης σεβασμού, κατά την οποία ο αγρότης του κτήματος παρέχει τροφή και καταφύγιο στο κοπάδι, σε αντάλλαγμα του "δώρου": τα αυγά από τις κότες. Ωστόσο, αυτή η βουκολική απεικόνιση, αγνοεί μερικά βασικά ηθικά ερωτήματα, αν μη τι άλλο, το θεμελιώδες θέμα του κατά πόσον οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να εκτρέφουν και να αναπαράγουν άλλα ζώα για δικούς μας σκοπούς, και αν είναι πρέπον για εμάς να συμπεραίνουμε ότι μια κότα "δε νοιάζεται" αν κάποιος άλλος εκτός του εαυτού της, αποφασίζει τι γίνεται στα αυγά της.

Και Αυτά Είναι Τα Τυχερά...

"Όπως όλα τα ζώα που εκτρέφονται, η Marcie δεν προσδιοριζόταν από αυτά που είχε, αλλά από όσα της έλειπαν - οι ορατοί και αόρατοι ακρωτηριασμοί μια ζωής σκλαβιάς - ακρωτηριασμένο κορμί, σπασμένο πνεύμα, τραυματισμένη ψυχή, ανεκμετάλλευτο δυναμικό. H ικανότητα για πόνο: ένα ξεχειλισμένο δοχείο, και η ικανότητα για χαρά: ένα εντελώς άδειο. Τα χρόνια του περιορισμού της σε μία οικογενειακή φάρμα μικρής κλίμακας, όπου επαναλαμβανόμενα έβλεπε τα μωρά της να δολοφονούνται, είχαν ήδη πάρει τόσα πολλά από εκείνη, ως την ώρα που διασώθηκε και μεταφέρθηκε σε ένα μέρος όπου μπορούσε επιτέλους να αρχίσει ουσιαστικά τη ζωή της, αφού δεν είχαν μείνει και πολλά για να χτίσει επάνω τους." (~ Joanna Lucas)

Ξυπνώντας: Από Χορτοφάγος, Vegan.

"Για φαγητό, θα πηγαίναμε στην αυλή να μαζέψουμε ένα μαρούλι, και μετά στο κοτέτσι για να πάρουμε ένα αυγό. Ποτέ δεν είχα ακούσει ένα τόσο πένθιμο κακάρισμα, μέχρι που μετέφερα όλα τα αυγά κάτω από μια κότα που προσπαθούσε να κλωσήσει. Έψαχνε τα αυγά της για πάνω από μια ώρα, περιφερόμενη μπερδεμένη και φωνάζοντας, φωνάζοντας, φωνάζοντας".

Έκκληση Προς Τους Φεμινιστές.

Τα ζώα και των δύο φύλων υποφέρουν κάτω από τη συστηματοποιημένη εκμετάλλευση. Ωστόσο, το θηλυκό των ειδών συχνά βιώνει πιο παρατεταμένη κακοποίηση, συμπεριλαμβανομένων των επαναλαμβανόμενων κύκλων εξαναγκαστικής τεχνητής γονιμοποίησης (μηχανικός ή χειροκίνητος βιασμός), σωματικής κακοποίησης των μαστών, και κατά κανόνα διαχωρισμό του θηλυκού από το μωρό του. Όλα αυτά είναι βάναυσες συναισθηματικές εμπειρίες για τα θηλυκά μέλη κάθε είδους.

Πώς θα αισθανόμασταν εξαναγκασμένοι να αναπαραγόμαστε έτσι ώστε τα μέλη αυτού του άλλου είδους να μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το γάλα μας και τα αυγά μας, ή να παίρνουν τα παιδιά μακριά μας και να τα σκοτώνουν για φαγητό; Πώς θα αισθανόμασταν να ζούμε σε περιορισμό, να διαχωριζόμαστε από τα μωρά μας, να αρμεγόμαστε από μηχανές (ή ακόμα και από το χέρι κάποιου), και τελικά να δολοφονούμαστε έτσι ώστε κάποιος άλλος να φάει το σώμα μας; 

Πώς θα αισθανόμασταν για τις κόρες μας, να καταδικάζονται στην ίδια ζωή αναπαραγόμενης σκλαβιάς; Πώς θα αισθανόμασταν αν κάθε γιο μας, 

τον έπαιρναν από εμάς για να πουληθεί η σάρκα του 

σα μπριζόλα και το στομάχι του για να φτιαχτεί μέσα τυρί; 

Πώς θα αισθανόμασταν αν τα σώματά μας ήταν κυριολεκτικά ιδιοκτησία κάποιου άλλου, και ήμασταν ανυπεράσπιστοι στην αδιάκοπη προσβολή του αναπαραγωγικού μας συστήματος;

Μεταφρασμένο άρθρο από Gentle World.