Η ειρωνεία ωστόσο, δε μου διέφευγε, και συχνά σκεφτόμουν ότι υπερασπιζόμενος τέτοια ημίμετρα, ήταν σα να προτείνεις να δοθούν στους κρατούμενους του Άουσβιτς, στρώματα για να κοιμηθούν. Αδιαμφισβήτητα μία βελτίωση, αλλά σίγουρα όχι ένας επαρκής τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Ούτε το μέγεθος των κλουβιών των ζώων, ούτε τα στρώματα στα κρεβάτια των φυλακισμένων ήταν το πραγματικό ζήτημα.
Παρ' όλ' αυτά, εξακολουθούσα να νιώθω ότι οι "καλές" συνθήκες έπρεπε να γίνουν καλύτερες, επομένως δεν μπορούσα να αντιταχθώ σε προσπάθειες βελτίωσης των συνθηκών. Όμως πρόσφατα, κάτι καινούριο συνέβη, που με έκανε να αναθεωρήσω το σκεπτικό μου.
Μερικές δεκαετίες πριν, η αλήθεια των φρικιαστικών συνθηκών που ζουν "τα ζώα για τροφή" άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Διάφορα σόου, όπως το Frontline, το Dateline, και το 60 Minutes άρχισαν να προβάλουν μυστικά πλάνα από την πραγματικότητα της βιομηχανίας ζώων. Ο τρόμος των υπερ-συνωστισμένων συνθηκών, ο εντατικός περιορισμός, οι ανεπαρκείς διαδικασίες αναισθητοποίησης και άλλες μορφές κατάφωρης σκληρότητας, άρχισαν να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται λιγότερο άνετοι με τα ζωικά τρόφιμα. Αυτό με τη σειρά του, έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα για τους προμηθευτές ζωικών τροφίμων.
Με τη δημοσιοποίηση αυτών των πλάνων, δε χρειάστηκε πολύ για να συνειδητοποιήσει η βιομηχανία ζώων ότι χρειαζόταν μια νέα στρατηγική, προκειμένου να καταπραϋνθούν οι ανησυχίες ενός καταναλωτικού κοινού που τώρα ξαφνικά συνειδητοποιούσε τη βαρβαρότητα που πριν ήταν καλά κρυμμένη πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Φαίνεται τώρα, ότι η βοήθεια των ειδικών των δημοσίων σχέσεων, οι εξέχοντες της βιομηχανίας ζωικών τροφίμων σκαρφίστηκαν πώς να προσεγγίσουν αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι της κοινωνίας που παρακινήθηκε από αυτές τις προβολές. Αναγνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήθελαν να σταματήσουν να τρώνε ζωικά προϊόντα, αλλά απλά δεν άντεχαν να αισθάνονται ενοχές κάνοντάς το, άρχισαν να πείθουν το κοινό ότι οι εν λόγω εταιρίες ήταν πρόθυμες να αντικαταστήσουν τέτοιες βάναυσες πρακτικές με πιο 'εξανθρωπισμένες' μεθόδους, αλλά ένα μικρό βήμα τη φορά.
Φαίνεται ως μέρος της στρατηγικής τους το να υιοθετήσουν τη γλώσσα της υπεράσπισης των ζώων. Χρησιμοποιώντας λέξεις όπως 'εξανθρωπισμένο', 'συμπόνια' και 'χωρίς βία', θέλουν να πείσουν αυτούς που ανησυχούν ότι οι πιο ανήκουστες κακομεταχειρίσεις θα απαγορεύονταν. Αυγά ελευθέρας βοσκής, μοσχαράκια εκτός κλουβιών, βόδια που βόσκησαν χορτάρι... αυτές οι 'νέες και βελτιωμένες' γραμμές προϊόντων έγιναν οι υποσχέσεις που δόθηκαν για να διαβεβαιωθεί το κοινό ότι τα προϊόντα που κατανάλωναν προέρχονται από ζώα που μεγάλωσαν και σφάχτηκαν 'εξανθρωπισμένα'.
Αυτές οι καλοπληρωμένες εταιρίες δημοσίων σχέσεων έκαναν τόσο πειστική προπαγάνδα, που ακόμα και αυτοί που ειλικρινά ανησυχούσαν για τα μαρτύρια των ζώων, εξαπατήθηκαν. Και εκείνοι, άρχισαν να τσιμπάνε στην ιδέα ότι το ζήτημα που έπρεπε να εστιάσουν ήταν η 'βελτίωση των συνθηκών'. Παίζοντας το παιχνίδι των εκμεταλλευτών, οι συνήγοροι των ζώων βασικά βοήθησαν στο να προωθηθεί η ιδέα ότι μια βιομηχανία που είναι εγγενώς βίαιη θα μπορούσε να γίνει ανθρώπινη.
Πιστεύω ότι η βιομηχανία κρέατος και γαλακτοκομικών, βασικά, κέρδισε περισσότερα απ' όσα υπολόγιζαν. Όχι μόνο το μέσο κοινό αποδέχτηκε χαρούμενα, τον κατασκευασμένο καθησυχασμό της ενοχής τους, αλλά και πρώην χορτοφάγοι έκαναν το πίσω βήμα και άρχισαν να τρώνε - ακόμα και να πουλάνε - αυτό που αναφέρεται ως 'εξανθρωπισμένο κρέας'. Όροι όπως: ελευθέρας βοσκής, τρεφόμενο με χορτάρι, και εξανθρωπισμένη εκτροφή, όχι μόνο κυριάρχησαν στο διάλογο σχετικά με τη χρήση των ζώων, αλλά συμβόλιζαν πια το "είναι εντάξει - μπορείς να το φας τώρα". Η λυπηρή ειρωνεία, όπου πολλοί "φιλόζωοι" έγιναν πιόνια της εκμετάλλευσης των ζώων, ενός παιχνιδιού πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Μερικά από τα πιο εξέχοντα άτομα και μεγαλύτερους οργανισμούς που ήταν γνωστό ότι μιλούσαν εκ μέρους των ζώων, προάγουν την παραδοχή αυτού του ψέματος, ακόμα και εκθειάζοντας τις προσπάθειες των εταιριών που πουλούν προϊόντα 'ελευθέρας βοσκής', 'χωρίς κλουβί' ή 'ζώων που βόσκουν'. Αυτοί οι υποτιθέμενοι φίλοι των ζώων συγχάρηκαν δημόσια, και βράβευσαν ακόμα, αυτούς που πουλούν τα μέρη του σώματος σφαγμένων ζώων, δίνοντας σε αυτά τα προϊόντα τη δημόσια σφραγίδα της αποδοχής.
Είναι τραγικό πραγματικά, αλλά η στρατηγική φαίνεται να δούλεψε, τουλάχιστον ως τώρα. Το κοινό καθησυχάστηκε, και το κίνημα για την απαγόρευση της εκμετάλλευσης των ζώων έσπασε στα δύο: σε αυτούς που συνεχίζουν να δουλεύουν για την ελευθερία τους και σε αυτούς που δουλεύουν για να κάνουν τα ζώα πιο άνετα στη σκλαβιά τους.
Τα ζώα με τα οποία συμπάσχουμε μας παρακαλούν ασταμάτητα. Δεν παρακαλούν για βελτιωμένες συνθήκες, παρακαλούν για τις ζωές τους. Δεν είναι η μεταχείριση αυτών των ζώων το θέμα, όσο φρικιαστική και αν είναι. Ας μην ξεχνάμε ότι όσο συνεχίζουν να υπάρχουν αυτές οι βιομηχανίες, το πραγματικό ζήτημα είναι η συστηματική, μη αναγκαία και βάρβαρη δολοφονία τους.
Μεταφρασμένο άρθρο από Gentle World.
