Κυνήγι Για Έλεγχο Του Πληθυσμού Και Ηθική Τροφή;

* Το άρθρο που ακολουθεί, είναι το 3^ο της σειράς δημοσιευμάτων με θέμα:

Απαντήσεις Στις Πιο Γνωστές Δικαιολογίες Για Την Κρεοφαγία.

Ακούμε πολύ συχνά από τους κυνηγούς, οι οποίοι είναι το θέμα μας εδώ, ότι ενώ η βιομηχανική κτηνοτροφία είναι λάθος, δεν υπάρχει τίποτα ανήθικο στο να τρως ζώα, τα οποία έχουν θηρευτεί στη φύση. Έτσι και αλλιώς - συνεχίζει ο συλλογισμός - τα ζώα έχουν ζήσει μια απόλυτα φυσική ζωή, έτσι όπως όρισε η φύση και σύμφωνα με τους κυνηγούς πεθαίνουν πολύ πιο γρήγορα και με λιγότερο φόβο ή πόνο απ' ό,τι θα βίωναν από άλλα αρπακτικά.

Όμως όλο αυτό θέτει το ερώτημα της αναγκαιότητας. Οι περισσότεροι Βορειοαμερικανοί και Ευρωπαίοι (και πολλοί άλλοι) που κυνηγούν, δεν το κάνουν επειδή πρέπει για να επιβιώσουν. Οι περισσότεροι κυνηγοί σταματούν σε κάποιο μπακάλικο, τουλάχιστον για μια μερίδα του φαγητού τους, σε μαγαζιά στα οποία έχουν πρόσβαση σε ξερά φασόλια, ξηρούς καρπούς, δημητριακά, αγροτικά προϊόντα και θρεπτικές πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το κυνήγι ζώων για φαγητό είναι μη αναγκαίο και, όπως η εκτροφή των ζώων, συνιστά επιβολή βίας και θανάτου στα ζώα που δεν έχουμε καμία απολύτως ανάγκη να βλάψουμε.

Όπως γράφει Ο Brian Luke στο 
"Brutal: Manhood and the Exploitation of Animals" :

«Οι Βορειοαμερικανοί δεν κυνηγούν από αναγκαιότητα. Δεν κυνηγούν για να προστατέψουν ανθρώπους ή ζώα ούτε για να μην πεινάσουν αυτοί και οι οικογένειες τους. Μάλλον επιδιώκουν το κυνήγι αυτό καθεαυτό, σαν «άθλημα». Αυτό επισκιάζεται από το γεγονός ότι πολλοί κυνηγοί καταναλώνουν τη σάρκα των σκοτωμένων ζώων με τις οικογένειες τους, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι το κυνήγι είναι μια τακτική συντήρησης. Στη λογοτεχνία, ο κυνηγός συχνά σκιαγραφεί τον εαυτό του σα να συντηρεί την οικογένεια του μέσα από ένα επιτυχημένο θήραμα, σε μια προσπάθεια να νομιμοποιήσει ηθικά μια δραστηριότητα που επιδιώκει αυτή καθεαυτή. Αυτή η στάση επιδιώκει να επιβάλλει τυπικά τον ρόλο του αρσενικού προμηθευτή, λιγότερο συνηθισμένου τώρα απ' ό,τι παλαιότερα. Στην πραγματικότητα, το κυνήγι σήμερα δεν προμηθεύει, αλλά εξαντλεί τους πόρους από μια οικογένεια. Οι ελαφοκυνηγοί για παράδειγμα, ξοδεύουν 20 δολάρια για μισό κιλό κρέας ελαφιού, αν υπολογίσουμε όλα τα έξοδα για τον εξοπλισμό, τις άδειες, τη μεταφορά και το ανεπιτυχές κυνήγι.»

Έπειτα, υπάρχει η αμυντική στάση ότι το κυνήγι ζώων είναι απαραίτητο για τον έλεγχο του πληθυσμού της «άγριας ζωής».  Αυτό το επιχείρημα είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο σαν δικαιολογία για το κυνήγι ελαφιού. 

Όπως γράφει ο Doris Lin στο "What Will Happen to Animals If Everyone Goes Vegan?":

«Οι κυνηγοί συχνά ισχυρίζονται ότι αν σταματούσε το κυνήγι, ο πληθυσμός των ελαφιών θα ήταν ανεξέλεγκτος. Αυτό είναι ένα λανθασμένο επιχείρημα, διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα σταματούσαν και οι πρακτικές για την αύξηση του πληθυσμού των ελαφιών. Οι κρατικοί διαχειριστές της άγριας ζωής προωθούν τεχνητά τον πληθυσμό των ελαφιών για να αυξήσουν τις ευκαιρίες ψυχαγωγικού κυνηγιού για τους κυνηγούς. Καθαρίζοντας τα δάση, φυτεύοντας τα αγαπημένα φυτά των ελαφιών και απαιτώντας από τους αγρότες να μη θερίσουν κάποιες από τις καλλιέργειες τους ώστε να ταΐσουν τα ελάφια, δημιουργούν το κατάλληλο φυσικό περιβάλλον που αυτά προτιμούν.

Αν σταματούσε το κυνήγι, θα σταματούσε επίσης και η εκτροφή ζώων σε αιχμαλωσία για τους κυνηγούς. Υπάρχουν κρατικά και ιδιωτικά προγράμματα εκτροφής ορτυκιών, πέρδικων και φασιανών σε αιχμαλωσία, με σκοπό να απελευθερωθούν στη φύση και να κυνηγηθούν.»

Και στο Scientific Arguments Against Hunting, 
ο Lin γράφει:

«Αν τα ελάφια ή οι μαύρες αρκούδες υπερβούν το μέγιστο αριθμό που μπορεί να αντέξει το οικοσύστημα, η έλλειψη τροφής θα σκοτώσει τα πιο αδύναμα και θα κάνει τα έγκυα θηλυκά ζώα να αποβάλλουν το έμβρυο, έτσι ώστε να έχουν λιγότερους απογόνους. Τα δυνατότερα θα επιβιώσουν και θα είναι τα υγιέστερα.

Σε αντίθεση με τη φύση, οι κυνηγοί αφήνουν τα νεότερα, γέρικα ή άρρωστα ζώα να επιβιώσουν και σκοτώνουν τα μεγάλα και δυνατότερα αρσενικά, αντιστρέφοντας έτσι την εξέλιξη. Επειδή προτιμούν να σκοτώνουν ελέφαντες με μεγάλους χαυλιόδοντες, οι Αφρικανικοί και Ασιατικοί ελέφαντες έχουν υποστεί γενετική μετάλλαξη που τους αφήνει τώρα χωρίς χαυλιόδοντες και κυριαρχούν σε αυτούς τους πληθυσμούς.»

Μεταφρασμένο άρθρο από Free From Harm.