* Το άρθρο που ακολουθεί, είναι το 2ο
της σειράς δημοσιευμάτων με θέμα:
Κάποιοι ισχυρίζονται πως
από τη στιγμή που τα μη ανθρώπινα ζώα τρώνε άλλα ζώα στη φύση, είναι φυσικό να
τα εκμεταλλευόμαστε.
Υπάρχουν 4 απαντήσεις για αυτή την άποψη.
~ 1. Το 75% των ζώων είναι
φυτοφάγα, δηλαδή δε σκοτώνουν άλλα ζώα.
~ 2. Το ότι κάποια ζώα τρώνε άλλα ζώα δεν αποδεικνύει κάτι. Πολλοί άνθρωποι
επιμένουν πως το να τρώνε ζώα είναι φυσιολογικό, και επομένως ηθικά ουδέτερο,
από τη στιγμή που και τα ζώα τρώνε άλλα ζώα. Όμως είναι σημαντικό να
συνειδητοποιήσουμε πως -με ελάχιστες εξαιρέσεις- όταν ο άνθρωπος σκοτώνει
άλλα ζώα για φαγητό, δεν κάνει ό,τι και αυτά στη φύση. Οι
άνθρωποι δεν έχουν βιολογική ανάγκη να καταναλώνουν κρέας ή άλλα ζωικά προϊόντα.
Όταν τα ζώα σκοτώνουν άλλα ζώα για φαγητό, κάνουν αυτό που πρέπει για να
επιβιώσουν. Δεν έχουν καμία άλλη επιλογή. Αντίθετα, πολλοί άνθρωποι
έχουν επιλογή και όταν αυτοί που έχουν πρόσβαση σε φυτοφαγική διατροφή,
εξακολουθούν να τρώνε ζώα - απλά επειδή τους αρέσει η γεύση - βλάπτουν τα
ζώα, όχι από αναγκαιότητα, αλλά από ευχαρίστηση.
Ωστόσο, το να βλάπτεις ζώα από ευχαρίστηση, είναι ενάντια σε βασικές ηθικές αξίες που έχουμε από κοινού. Γι’ αυτό
το λόγο για παράδειγμα, καταδικάζουμε τις κυνομαχίες. Δεν μπορεί να είναι
λάθος να κάνεις κακό σε ζώα για ευχαρίστηση στη μία περίπτωση και όχι στην άλλη.
~ 3. Τα ζώα κάνουν πολλά πράγματα, που ο άνθρωπος δε θεωρεί ηθικά αποδεκτά. Δεν είναι λογικό να
συμπεριφερόμαστε επιλεκτικά όπως τα ζώα. Για παράδειγμα, συνευρισκόμαστε ή
συνουσιαζόμαστε δημόσια, όπως τα ζώα; Όχι.
Σκοτώνουμε τα νεογέννητα παιδιά μας, βασιζόμενοι στο γεγονός ότι κάποια ζώα
το έχουν κάνει κάτω από κάποιες συνθήκες; Φυσικά
και όχι. Ωστόσο, όταν μας βολεύει σαν επιχείρημα, ισχυριζόμαστε
ότι το να τρώμε ζώα είναι φυσιολογικό και φυσικό γιατί ένα πολύ μικρό ποσοστό
ζώων το κάνει. Άσχετα με το τι κάνουν τα ζώα, αν δεν είσαι vegan, πληρώνεις κάποιον
άλλον να βλάψει άσκοπα τα ζώα, με ένα τρόπο που θα
σε τραυμάτιζε απλά και μόνο αν ήσουν μάρτυρας.
~ 4. Είναι ενδιαφέρον πως όταν μας βολεύει, δικαιολογούμε την εκμετάλλευση των ζώων, βασιζόμενοι στη «δήθεν» ανωτερότητα μας. Και όταν η «υποτιθέμενη»
ανωτερότητα μας γίνεται εμπόδιο σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, ξαφνικά
απεικονίζουμε τον εαυτό μας σαν ένα ακόμα είδος άγριου ζώου, με τα ίδια δικαιώματα που έχει μια αλεπού να τρώει
κότες.