Ζώα Στην Έρευνα: Κακοποίηση Kαι Πόνος.

Το ερώτημα δεν είναι "Μπορούν να συλλογίζονται;"
Ούτε "Μπορούν να μιλούν;"
Αλλά... "ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ;"
~ Jeremy Bentham.

Η ζωοτομία είναι μία από τις χειρότερες μορφές θεσμοθετημένης κακοποίησης ζώων στην κοινωνία μας, και είναι μια καθιερωμένη και νόμιμη κακοποίηση. Μέσα από τους τοίχους των εργαστηρίων, δεν υπάρχει όριο σε ό,τι μπορεί να γίνει στα ζώα εκτός από αυτά που ορίζονται από μια επιτροπή που επιλέγεται από τις ίδιες τους τις εγκαταστάσεις. Σκεφτείτε να περνάτε ολόκληρη τη ζωή ας ως ασθενής σε νοσοκομείο ή φυλακισμένος, και έτσι θα αρχίσετε μόνο να νιώθετε περίπου τη ζωή ενός ζώου σε ένα εργαστήριο. Ό,τι σας συμβαίνει μπορεί να ποικίλει από στενάχωρο, έως αγχωτικό, έως θανατηφόρο - και είστε αβοήθητοι να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας.

Τα ζώα στα εργαστήρια περνούν τη ζωή τους με πολύ άγχος, μονοτονία και αφύσικες ζωές καθημερινού περιορισμού και στέρησης. Οι μόνες αλλαγές στη ζωή τους μπορεί να προκύπτουν όταν καλούνται για κάποια έρευνα ή πρωτόκολλο δοκιμών - το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει ένα πείραμα ή μια διαδικασία της οποίας η κατάληξη είναι ο θάνατος.

Κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, πάνω από 25 εκατομμύρια ζώα χρησιμοποιούνται σε βιοχημικά πειράματα, δοκιμές για προϊόντα και καλλυντικά, και επιστημονική εκπαίδευση. Αυτό περιλαμβάνει σκύλους, γάτες, κουνάβια, κουνέλια, γουρούνια, πρόβατα, μαϊμούδες, χιμπατζήδες και άλλα. Ωστόσο, η πλειοψηφία των ζώων στα εργαστήρια (πάνω από το 90%) είναι ποντίκια, αρουραίοι και πουλιά. Με μερικούς υπολογισμούς εκτιμάται ότι είναι δεκάδες ως εκατοντάδες εκατομμύρια.

Τα πρωτόκολλα του πόνου.

Στην έρευνα και τα τεστ, τα ζώα υποβάλλονται σε πειράματα που μπορεί να περιλαμβάνουν τα πάντα, από τη δοκιμή νέων φαρμάκων μέχρι τη μόλυνσή τους με ασθένειες, το δηλητηριασμό τους σε τεστ τοξικότητας, εγκαύματα του δέρματος, πρόκληση καταστροφής του εγκεφάλου, εμφύτευση ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο, ακρωτηριασμό, αιμορραγία, και άλλες επίπονες και επεμβατικές διαδικασίες. Μπορούν να περιλαμβάνουν πρωτόκολλα που προκαλούν σοβαρό πόνο κάνοντας τα ζώα να υποφέρουν, όπως μακροχρόνια απομόνωση, ηλεκτρικά σοκ, στέρηση φαγητού και νερού, ή επαναλαμβανόμενες αιμορραγίες και διαχωρισμό των παιδιών από τις μητέρες τους. Στα τεστ τοξικότητας, τα ζώα που χρησιμοποιούνται σε χρόνιες μελέτες τοξικότητας και καρκινογένεσης, λαμβάνουν την ουσία του τεστ καθημερινά, 7 ημέρες την εβδομάδα, για πάνω από δυο χρόνια χωρίς περίοδο αποκατάστασης. Πολλά ζώα, αν όχι τα περισσότερα, πεθαίνουν πριν το τέλος της έρευνας. Με εξαίρεση τους χιμπατζήδες, τα ζώα που επιζούν από τη χρησιμοποίησή τους στην έρευνα και τις δοκιμές, μπορούν να θανατωθούν μετά την ολοκλήρωση της έρευνας.

Πολλά πειράματα με ζώα χρησιμοποιούν συσκευές χαλιναγώγησης, σχεδιασμένες για να αποτρέπουν το ζώο από το να κινηθεί. Μερικά ερευνητικά σχήματα απαιτούν την ακινητοποίηση συγκεκριμένων μερών του σώματος ενός ζώου - του κεφαλιού, του αυχένα, των ποδιών και της λεκάνης - ενώ άλλα πρωτόκολλα περιλαμβάνουν την ακινητοποίηση ολόκληρου του σώματος ενός ζώου. Για παράδειγμα, ερευνητές σε μερικά κορυφαία Αμερικανικά Πανεπιστήμια, έχουν όλοι διεξάγει "πειράματα στρες" σε ποντίκια και αρουραίους. Αυτά τα πειράματα περιλάμβαναν ακινητοποίηση των ποντικιών και των αρουραίων σε σωλήνες, τινάζοντας τα πόδια τους, τραβώντας τα από τις ουρές και αναγκάζοντάς τα να κολυμπήσουν για να αποφύγουν το πνίξιμο. Οι ερευνητές ισχυρίστηκαν ότι αυτά τα πειράματα είχαν συσχέτιση με το ανθρώπινο άγχος και καταπίεση. Παρόλο που ο περιορισμός είναι εξαιρετικά στρεσογόνος και προκαλεί αγανάκτηση σε ένα ζώο, μερικά πειράματα είναι σχεδιασμένα ώστε να κρατούν τα ζώα σε μερική ή ολική ακινητοποίηση για μήνες.

Αναισθησία, διασωλήνωση και ευθανασία είναι επίσης συνήθεις εργαστηριακές διαδικασίες που απαιτούν εκτεταμένη εκπαίδευση και δεξιότητα. Όταν διεξάγεται ακατάλληλα, αυτές οι διαδικασίες προκαλούν υπερβολικό πόνο και στεναχώρια. Για παράδειγμα, όταν ένας ερευνητής χρησιμοποιεί ένα μέσο παράλυσης σε ένα ζώο αλλά δεν ελέγχει τα ζωτικά σημάδια για να είναι σίγουρος ότι εκείνος/εκείνη είναι επαρκώς αναισθητοποιημένη, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το ζώο να βιώνει πόνο αλλά να είναι ανίκανο να κινηθεί. Δυστυχώς, σε μερικές περιπτώσεις, το προσωπικό του εργαστηρίου συχνά δεν έχει πείρα και επαρκή εκπαίδευση - και μερικές φορές την ευαισθησία - που χρειάζεται για να αποφευχθεί ένας μη απαραίτητος πόνος στο ζώο.

Οι περιοχές ξενομεταμόσχευσης (μεταμόσχευση κυττάρων, ιστών, ή οργάνων από ένα είδος σε ένα άλλο είδος) και γενετικής μηχανικής δημιουργούν επίσης πολύ πόνο και θανάτους στα ζώα. Η γενετική μηχανική καταναλώνει και καταστρέφει ασύλληπτα ποσά ζώων σε προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ζώα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Μη ανθρώπινα πρωτεύοντα, γάτες, σκύλοι, ποντίκια, αρουραίοι και άλλα, όλα έχουν υποστεί γενετική επέμβαση. Πολλά από αυτά τα ζώα πεθαίνουν, ενώ υποφέρουν από ανωμαλίες και άλλες νοσηρές καταστάσεις.

Καθημερινή Ύπαρξη.

Τα ζώα στα εργαστήρια υποφέρουν όχι μόνο από πόνο από τα πρωτόκολλα, αλλά επίσης από σοβαρό άγχος περνώντας έτσι τη ζωή τους μέρα με τη μέρα στα εργαστήρια. Περνούν τις ζωές τους σε κλουβιά με κάγκελα, ανίκανα να κάνουν επιλογές ή να εκφράσουν τις φυσικές τους συμπεριφορές. Τα περισσότερα δε θα βιώσουν ποτέ το φρέσκο αέρα ή τον ήλιο, μόνο κάγκελα και τσιμέντο. Αυτές οι λίγες ευκολίες που παρέχουν μικρή παραμονή εκτός του κλουβιού συνήθως εναλλάσσουν τα ζώα, δίνοντάς τους περιορισμένο και σπάνιο χρόνο εκτός. Οι τυπικές εργαστηριακές συνθήκες, όπως τα μικρά συνωστισμένα κλουβιά, η έλλειψη ενδιαφέροντος, οι μεγάλοι θόρυβοι και τα έντονα φώτα, χωρίς κανένα φυσικό φωτισμό, όλα είναι γνωστό πως δημιουργούν πίεση στα ζώα που με τη σειρά τους παρουσιάζουν σωματικά συμπτώματα άγχους, συμπεριλαμβανομένων φλεγμονοδών καταστάσεων. 

Έρευνες δείχνουν ότι τα ποντίκια είναι ικανά να νιώσουν ενσυναίσθηση και να αποκτήσουν ακόμα περισσότερο στρες όταν γίνονται μάρτυρες άλλων ποντικιών σε δυστυχία. Άλλες έρευνες τεκμηριώνουν τα μακράς επίδρασης αποτελέσματα στους χιμπατζήδες από το στρες και τα τραύματα της ζωής σε εργαστήριο και της χρησιμοποίησής τους στην έρευνα και τις δοκιμές. Το 2009, μια μυστική έρευνα σε εργαστήριο αποκάλυψε μαϊμούδες να περιστρέφονται γύρω γύρω σε έξαλλη κατάσταση μέσα στα κλουβιά τους, να δαγκώνουν τις ανοιχτές πληγές τους, να ακρωτηριάζουν τους εαυτούς τους, και να τραβούν το τρίχωμά τους, όλα εξαιτίας της χρόνιας ψυχολογικής δυστυχίας και απελπισίας που πρέπει να υφίστανται. Ο όρος γι' αυτό είναι "στρεσογενής ψύχωση" - τα εργαστήρια κυριολεκτικά οδηγούν αυτά τα ζώα στη τρέλα. Όταν είδε απόσπασμα του βίντεο των χιμπατζήδων από αυτή τη μυστική έρευνα, η διάσημη πρωτευοντολόγος Δρ. Jane Goodall ισχυρίστηκε, "Σε κανένα εργαστήριο που επισκέφθηκα δεν είδα τόσους πολλούς χιμπατζήδες να επιδεικνύουν τόσο έντονο φόβο. Τα ουρλιαχτά που άκουγα όταν οι χιμπατζήδες αναγκάζονταν με τα κλουβιά πίεσης να οδηγηθούν προς την αποτρόπαια βελόνα, ήταν για μένα απόλυτα τρομακτικό."

Για όλα τα ζώα που είναι παγιδευμένα στα εργαστήρια, η ύπαρξή τους μέρα με τη μέρα είναι τραυματική από μόνη της - ακόμα και χωρίς την εξαναγκαστική συμμετοχή τους στο ένα αποτρόπαιο πρωτόκολλο μετά το άλλο. Υποφέρουν νοητικά και σωματικά συνεχώς από την ατέλειωτη ανία, περιορισμό, φόβο και το συναισθηματικό άγχος της καθημερινής ζωής τους στα εργαστήρια. Συμπληρώστε σε αυτό την αγωνία και το φόβο μιας διαδικασίας και τότε μόνο μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε την απελπισία και τον πόνο στον οποίο ζουν, κάθε μέρα - και για τα περισσότερα, για όλη τους τη ζωή.

Νομική προστασία: 
πραγματικότητα ή θεωρία;

Η Δράση Ευζωίας Ζώων (AWA) είναι ο μόνος ομοσπονδιακός νόμος που παρέχει έστω ελάχιστη προστασία στα ζώα των εργαστηρίων. (Η Πολιτική της ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας (PHS) στην Ανθρώπινη Φροντίδα και Χρήση των Εργαστηριακών Ζώων καλύπτει ζώα έρευνες χρηματοδοτούμενες από NIH <Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας>, αλλά το PHS δε διεξάγει επιθεωρήσεις. Αντ' αυτού, στηρίζεται στην επιθεώρηση των ίδιων τους των εργαστηρίων από τα ιδρύματα). Ωστόσο, συγκεκριμένα εξαιρεί τα ποντίκια, τους αρουραίους, και πουλιά μεγαλωμένα για έρευνα, που αποτελούν το 90-95% των ζώων στα εργαστήρια. 


Για το ποσοστό του 10% περίπου των θερμόαιμων ζώων στα εργαστήρια που καλύπτονται από το AWA, ο νόμος τους καλύπτει με φειδώ μόνο - που σημαίνει πολύ περιορισμένα τυπικά πράγματα για τη στέγη, τη τροφή και το χειρισμό τους, συμπεριλαμβανομένης της κτηνιατρικής φροντίδας. Δεν απαγορεύει οποιοδήποτε είδος πειράματος συμπεριλαμβανομένου του ποσού του πόνου ή του βασανισμού που μπορεί να προκαλεί. Αντ' αυτού, απαιτεί επιτροπές επίβλεψης που λέγονται IACUC (Επιτροπές Ιδρύματος Φροντίδας Και Χρήσης Ζώων) για να αναφέρουν και να δίνουν έγκριση σε ερευνητικά πρωτόκολλα. Αυτές αποτελούνται και επιθεωρούνται από τις ίδιες τις εγκαταστάσεις της έρευνας και θεωρούνται ευρέως επιτροπές "σφραγίδας". Τα μέλη τους είναι πρωταρχικά ερευνητές που χρησιμοποιούν ζώα, και ο CEO (Διευθύνων Σύμβουλος) της εγκατάστασης επιλέγει τον καθένα στην επιτροπή. Σαν αποτέλεσμα, οι IACUC επιτρέπουν την πλειονότητα των προτεινόμενων πειραμάτων, μη λαμβάνοντας υπόψιν του μεγάλου πόνου που προκαλούν. Αν θεωρηθεί "απαραίτητο" για την έρευνα, οι ερευνητές μπορούν και να μη δώσουν αγωγή για τον πόνο.

Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα νούμερα του USDA (Υπουργείου Γεωργίας Ηνωμένων Πολιτειών 2009), το 7,8% όλων των ζώων που καλύφθηκαν από το AWA (Δράση Ευημερίας Ζώων) υπέστησαν οδυνηρές διαδικασίες χωρίς τη βοήθεια αναλγητικών. Ωστόσο, υποτίθεται ότι ο βαθμός του πόνου που βιώνεται, ελλιπώς αναφέρεται, καθώς δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο για να πιστοποιεί ακριβώς την αντίληψή του και να δηλώνει τον πόνο και το πόσο υποφέρουν. Με τον υπάρχοντα ομοσπονδιακό νόμο, η χορήγηση αναλγητικών εξαρτάται από τη διακριτική ευχέρεια τους, και δεν είναι υποχρεωτικός. Όταν ένας ερευνητής ή θεράπων κτηνίατρος πιστεύει ότι τα αναλγητικά, η αναισθησία, ή τα ηρεμιστικά θα μπερδέψουν τα αποτελέσματα ενός πειράματος, νομικά καλύπτεται και δε χορηγείται αναλγητικό. Αυτό το μοντέλο του "υποχρεωτικού πόνου" είναι βασικό στο πνεύμα του AWA, που συγκεκριμένα ισχυρίζεται ότι η πρόθεσή του δεν είναι να βάλει κανόνες ή να περιορίσει το σχεδιασμό και την εκτέλεση των πειραματικών σχημάτων και πρωτοκόλλων. Ένας επαγγελματίας ερευνητής, για παράδειγμα, ανέφερε χρόνια διάρροια πιθήκων στα εργαστήρια ως "φυσιολογική". Ένας άλλος ισχυρίστηκε ότι το "λίκνισμα μπρος και πίσω" είναι κάτι που "απλά κάνουν" - τόσο σκληρόπετσοι είναι στα μαρτύρια που περνούν τα ζώα στα εργαστήρια. Εν συντομία, ενώ το AWA και το σύστημα IACUC παριστάνουν ότι φροντίζουν για την "ανθρώπινη" μεταχείριση των ζώων στα εργαστήρια, αυτό το σύστημα είναι τόσο περιορισμένο και περιέχει τόσα κενά και παραθυράκια, που αυτά τα ζώα έχουν λίγη ή καθόλου προστασία.

Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι αποδέχονται τις έρευνες σε ζώα μόνο όταν πιστεύουν ότι τα ζώα δεν υποφέρουν, και πως είναι επιστημονικά απαραίτητο. Στη πραγματικότητα, υποφέρουν και δεν είναι απαραίτητο. Μπορούμε να το βεβαιώσουμε αυτό σήμερα με τρόπο που δε θα μπορούσαμε στο παρελθόν. Η επιστημονική ομάδα NEAVS εξέτασε τη χρήση των ζώων στην έρευνα και δημοσίευσε εργασίες σε περιοδικά ομότιμων αναγνωστών που επιδεικνύουν ότι η έρευνα σε ζώα δεν είναι απαραίτητη, δεν είναι προκαθοριστική για τους ανθρώπους, και συχνά είναι άσχετη, ανακριβής, ή ακόμα και επικίνδυνη για την ανθρώπινη υγεία. Τα γεγονότα το κάνουν ξεκάθαρο πως μπορούμε να σώσουμε τα ζώα και τους ανθρώπους όταν αντικαταστήσουμε την έρευνα στα ζώα με εναλλακτικές μεθόδους που αποφέρουν αποτελεσματικά, προληπτικά αποτελέσματα σχετικά με τους ανθρώπους. Εν συντομία, μπορούμε να βάλουμε τέλος στην κακοποίηση και τον πόνο και παράλληλα να ωφεληθεί καλύτερα η ανθρώπινη υγεία.

Μεταφρασμένο άρθρο από Neavs.

Δείτε τις φωτογραφίες:

Δείτε την ιστορία του Britches.

Ο Britches ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Beagles απελευθερώνονται από ακτιβιστές (Brazil Lab).

Δείτε βίντεο από απελευθερώσεις ζώων της 
Animal Liberation Front.